Model amerykańskiej haubicy HMC M7 Priest

Plastikową replikę wykonano w skali 1:35. Zdjęcia zrobiono na XII Międzynarodowym Festiwalu Plastikowych Modeli Redukcyjnych Bytom 2015.

„Priest” (po polsku: ksiądz) to nieoficjalna część nazwy, nadana przez żołnierzy ze względu na charakterystyczną sylwetkę stanowiska strzeleckiego, które przypomina trochę kościelną ambonę.

Produkcja seryjna trwała od kwietnia 1942 roku do czerwca 1945 roku. W tym okresie zbudowano 4315 samobieżnych haubic. Konstrukcja okazała się udana i broń była używana na wszystkich frontach drugiej wojny światowej.

W wielu krajach haubice były eksploatowane jeszcze długo po zakończeniu światowego konfliktu. Stany Zjednoczone zmodernizowały 127 sztuk i wykorzystały w wojnie koreańskiej trwającej w latach 1950-1953. W tym okresie Amerykanie wycofywali je i zastępowali nowszym uzbrojeniem.

Haubica była napędzana silnikiem benzynowym. W wersji M7 był używany dziewięciocylindrowy silnik lotniczy w układzie gwiazdowym o pojemności 15945 cm³ i mocy maksymalnej 298 kW (400 KM). Natomiast w wersji M7B1 był montowany ośmiocylindrowy (cylindry w układzie V) silnik samochodowy o pojemności 18025 cm³ i mocy maksymalnej 336 kW (450 KM).

Niektóre dane techniczne:

• długość: 6,02 m,
• szerokość: 2,88 m,
• wysokość: 2,95 m,
• prześwit: 0,43 m,
• masa bojowa: 22,9  t,
• prędkość na drodze: 40 km/h,
• prędkość w terenie: 24 km/h,
• zasięg: 130-200 km,
• załoga: 7 osób.

Uzbrojenie:

• haubica M1A2 kaliber 105 mm z zapasem 69 pocisków,
• wielkokalibrowy karabin maszynowy Browning M2HB kaliber 12,7 mm z zapasem 300 nabojów.

Zdolność do pokonywania przeszkód:

• szerokość rowu: 2,25 m,
• głębokość brodu: 1 m,
• wysokość ściany: 60 cm,
• kąt wzniesienia: 30°.

Inny model haubicy M7 Priest umieszczony w Galerii

Źródła danych:

• https://pl.wikipedia.org/wiki/M7_Priest
• https://en.wikipedia.org/wiki/M7_Priest

17.09.2017